Пиши и продавай!
как написать статью, книгу, рекламный текст на сайте копирайтеров

 <<<     ΛΛΛ     >>>   

75 Contreni. Op. cit. P. 150.

76 R.Quadri, ed., in: I Collectanea di Eirico di Auxerre, collection "Specilegium Friburgense", vol. 11 (Fribourg, 1966).

77 Ремигия считают учеником Гейрика на основании свидетельства Гаутберта († 970/75): "Theodorus monacus et abbas Adrianus Aldelmo instituerunt grammaticam artem... Heiricus Hucbaldum et Remigium"; опубликовано в Delisle L. Notices et extraits des mss. de la Bibl. nationale. T. 35. P. 1 (P., 1896), 311-12. Ср. также запись в MS Paris 12949, f. 25v: "Heiricus magister Remigii fecit has glossas".

78 О Ремигии см. L'Йcole carolingienne d'Auxerre de Murethach а Remi, 830-908, eds. Dominique Iogna-Prat, Colette Jeudy, Guy Lobrichon (P., 1991).

79 Anneli Luhtala., "Grammar and Dialectic: A Topical Issue in the Ninth Century, Iohannes Scottus Eriugena: The Bible and Hermeneutics, ed. Gerd Van Riel, Carlos Steel, and J. McEvoy (Leuven Univ. Press, 1996). P. 289.

80 Max Manitius, Geschichte der lateinischen Literatur des Mittelalters, Vol. 2 (Mьnich, 1911-31), 700-705.

81 Ed. J.P.Elder, "The Missing Portions of the Commentum Einsidlense on Donatus" Ars Grammatica", Harvard Studies in Classical Philology 56-57 (1947), P. 135, 5-6. Этот материал является дополнением к "Commentum Einsidlense in Donati Artem Maiorem", ed. H.Hagen в Anecdota Helvetica (Keil, Grammatici latini Supplementum), Leipzig, 1870. Следует отметить, что цитируемая фраза явно выпадает из контекста - чисто грамматического рассуждения и, быть может, является просто глоссой, включенной в основной текст по небрежности переписчика.

82 Ремигий, In Ars minor Donati, ed. W. Fox (Leipzig: Teubner, 1902). P. 1-2: "Titulus dicitur a Titane .i. a sole, quia, sicut sol illuminat mundum, ita et titulus librum... Est autem titulis clavis sequentis operis. Idem est et elenchus, a graeco quod est elios".

83 Commentum in Martianum Capellam, vol. 2, 283.13, ed. C.E. Lutz (Leiden: E.J. Brill, 1965). P. 114, 23-24: "Solutionem est cum ad verbum fit interpretatio, ut "Quid est conticescere?" "Tacere"".

84 Эта этимология встречается во многих работах Ремигия, например, в In Artem Donati Minorem Commentum, ed. W.Fox (Leipzig: Teubner, 1902), 1,10-2,2: "Unde legimus in vita beati Martini: "TITULUM frontis erade, ut muta sit pagina". Est autem titulus clavis sequentis operis. Idem est et "elenchus", a graeco quod est "elios""; а также в in artem Phocae, ed. M.Manitius, Neues Archiv 36 (1910), 48; in Disticha Catonis (введение), ed. A.Mancini, Rendiconti della Reale Accademia dei Lincei, ser. Va, 11 (1902), 180-181: "titulus diminutivum a Titane et derivativum ab eodem nomine... nam sicut Titan aurum vel argentum sive alias res perpulchras pulchriores suo splendore efficit, sic titulus.. opus subsequens gratius efficit" и пр.; это определение находится в восходящих к Ремигию и Иоанну Скотту accessus ad auctores (ed. Huygens R. Latomus 12 (1953) и ...) - Accessus Prudentii Psichomachie (I) 15-17, p. 303: "Titulus vero a nomine titan dicitur, quia sicut hinc universa illuminantur, sic per titulum subsequens opus manifestatur"; и Accessus Sedulii 7-11: "Titulus autem Servio adtestante a Titano, id est sole. per diminutionem vel per similitudinem dicitur. per diminutionem dicitur, quia parva lux est istius operis respectu totius solis, per similitudinem autem sicut sol oriens illuminat totum orbem, sic titulus sequens opus".

85 Scotus anonymus, Commentarius in epistulas catholicas, In epist. Iudae 66-67, in Scriptores Hiberniae minores I, ed. R.E. McNally, CC 108B. P. 49: "Titulus fugit, Lath, quia fit titulo; uel titulus, id est signum; uel titulus fit titio бetinne ("головня")" (Титул бежит, Латхен, ибо происходит от "titulo" ("титулую"); либо титул, то есть "знак"; либо "титул" происходит от "titio", "головня"). Латхеном († 661) (Lathchen или Laidcen mac Baith) звали ученого ирландца, который сделал сокращенный пересказ Моралий Григория Великого. Дж.Контрени упоминает (JSEHP. P. 64), что в Лане была копия принадлежавших Латхену Моралий на Иова (MS Laon Bibl. mun. 50), "скопированная с ирландского оригинала", которую читал коллега Иоанна Скотта - Мартин Ирландский.

86 P I, 471C и 475A.

87 Манускрипт Wolfenbьttel, Herzog-August-Bibliothek 70 Gud. lat. 20, fol. 1r., ed. Jacob Brummer, Vitae Vergilianae (Leipzig, 1933). P. 62, ll. 64-73: "set Iohannes Scottus has breviter scripsit periochas dicens: quis, quid, cur, quomodo, quando, ubi, quibus facultatibus...".

88 Ремигий, Commentum in Martianum Capellam I. P. 65: "Primo est transeundum per septem periochas, id est circumstantias, quae constant in initio cuiusque libri authentici, quae ut Graeco utamur eloquio sunt: TIS TI DIA PWS POU POPE (sic) PATEN (sic); ut haec ipsa ore Latino absoluamus: quis quid cur quomodo ubi quando unde".

89 Idem. Commentarius in Genesim. Textus Bresith. Caput 49 (PL 131, 126C): "Vers. 9 "Ad praedam, fili mi, ascendisti". quem per apostrophen patriarcha alloquitur".

90 Третий случай падает на анонимную Vita Cassiodori. Pars prima (PL 69), и можно предположить, что это произведение если не составили, то переписывали в кругу Ремигия.

91 Ср. Августин. De diversis quaestionibus 72, 8: "Si enim tempora quomodo aeterna?... Aeterna tempora aevum significavit, inter quod et tempus hoc distat, quod illud stabile est, tempus autem mutabile".

92 Cf. P II, 558C, pp. 74, 30-76, 6: "[Verbum Dei] qui nos apostolo teste (Ephes 1:5) ante tempora saecularia praedestinavit in regnum. Non dixit ante tempora aeterna - tempora enim aeterna sunt patris et filii et spiritus sancti coessentialis aeternitas in qua substantiales splendores sanctorum omniumque rerum primordiales causae aeternaliter conditae sunt ipsarumque causarum effectus et praesciti et praedestinati fuerunt - sed ante tempora saecularia in quibus causae semel ac simul et aeternaliter in principio factae ordine quodam saeculorum... in effectos suos... procedunt"; ср. Иоанн Скотт, Гомилия VII, 287C: "Substantia eorum quae per ipsum [filium dei] facta sunt inchoavit in ipso esse ante tempora saecularia, non in tempore, sed cum temporibus".

93 Как правило, Ремигий не различает aeternitas и perpetuitas. Лишь однажды он проводит это различие, чтобы позже, в другом месте, запутаться в употреблении. Ср. Commentum in Martianum Capellam II. P. 77, 8-10: "Inter "perpetuum" et "aeternum" hoc distat: perpetuum quippe est quod caret fine et initio sine motu temporis; aeternum est quod caret fine et initio, subiacet tamen motui temporis"; но: P. 173, 19: "dii aeterni sunt, mundus vero perpetuus".

94 Ibid. (430.12-15). P. 250: "MUNDUS IGITUR id est caelum et terra et omnis universitas, vel sphera caelestis, EX QUATTUOR ELEMENTIS ISDEMQUE TOTIS scilicet elementis, IN SPHERAE id est rotunditatis, MODUM id est similitudinem, GLOBATUS. His secundum philosophos et secundum phisicos mundus quid sit describitur. Globatus id est rotunda forma contextus, et circumscriptus ex tribus elementis. Nam terra non conglobatur quia non movetur".

 <<<     ΛΛΛ     >>>   

Они вне времени окружности четырех
Этот манускрипт связывает упоминаемого в нем алдхельма с хукбалдом из сен амана45
Обладает ли чем
Гайденко П., Петров В. Философия природы в античности и в средние века истории науки и философии 11 пустота
Прежде всего учения о полном смешения

сайт копирайтеров Евгений